langzaam sluipt koning van de zwarte nacht binnen in het hart laat zaden kiemen van zwarte bomen eens gezaaid bomen met takken maar zonder blad kal en kil de echo van een gil wordt door stilte overmeestert het wordt doodstil de schaduw van de schemering maakt grijs zwart maar dan als een nieuwe dag het zwart zal breken wordt het langzaam licht en zal je beseffen dat de zon nooit zal herrijzen op de plaats waar hij onderging christa