Ochtendklank
Het is wellicht al vijf uur
of beter gezegd zes uur
de klok is immers een uur vooruit gezet
zomertijd die nu de wijzers verder zet
het is erg stil en lig ontwakend in bed
met een melodie die de toon heeft gezet
de merel is daarbuiten
vrolijk jodelend aan ‘t fluiten
in korte zinnen met pauzes ertussen
hoor ik hem vrolijk de zondag kussen
hij zingt zijn gezang behoorlijk lang
zo een uur voor zonsopgang
het is hij die de nieuwe dag aankondigt
zonder dat hij zich aan een valse noot bezondigt
sommige passages herhalen zich
terwijl ik nog in ons warme bedje lig
maar voel drang om op te staan
en richting de voordeur te gaan
waar de zang luider en helderder klinkt
nog geen meter van waar die merel zingt
op een bloesemende pruimentak
nabij het beregende pannendak
in de stilte van de nog slapende mensen
even bevrijd van hun zotte wensen
genietend van de stilte rondom de melodie
voel ik een zekere euforie
ook al rijdt een eerste auto zacht ruisend voorbij
ik hoor algauw terug de zang, vanop de eerste rij
dankuwel ,mijn vroeg uit de veren gevederde vriend
je maakt me slaapdronken heel goed gezind
ik slenter kil en verkoeld terug naar het bed
waar vrouwlief het snurkenlied heeft ingezet
en is aanbeland
in dromenland
terwijl ik me hul in de warmte van ons nest
en me even niets meer aantrek van al de rest