Het sprookje van Tieneke
Tieneke was een elvenkind
als bijzonder kind geboren
Een elfje zonder vleugelwind
die er toch graag bij wou horen
Geen fraaie veren op de rugpartij
die meeste elvenkinderen dragen
Er ging dan ook geen dag voorbij
of ze waren haar aan het plagen
Tja ,als je dan niet vliegen kan
komt een beroep op benenkracht
Ze bewoog zich ook veel sneller dan
men van een elvenloop verwacht
Toen op een dag het drakenvuur
het hemelruim geheel verhitte
Gevederden angstig achter de muur
samen in hun schulp bleven zitten
Stond Tieneke op en wenkte de draak
die keek nog rokend op haar neer
En zei toen ; was het ernstig raak
jij hebt totaal geen vleugels meer
Dat was al zo ,maar luister vriend
wat is er met jou toch aan de hand
Waarom brul jij zo nietsontziend
en steekt hier alles in de brand
Ach elvenkind ,mijn maag is zuur
het brand door tot in mijn staart
Weet jij mischien voor mij een kuur
waardoor dit hittegevoel bedaart
Probeer het eens met watermint
een zachte bladerplant in ons elvenbos
Dat zit voor mij te diep mijn elvenkind
ik ben als draak dus zwaar de klos
Maar Tieneke gaf het niet zomaar op
en rende direct naar de elvenvallei
Deed wat watermintbladen in een kop
en maakte de draak snel weer blij
Dankbaar en met een brede lach
zuchte de draak een laatste wolk
En werd het weer een rustige dag
voor heel het schuilende elvenvolk
Elke elf kwam weer van de grond
samen droegen ze Tieneke omhoog
De heldin van de dag keek in het rond
toen ze voor het eerst toch vloog