gedoopt in inkt ik lees het bos dat landschap opzuigt uit de aarde sprieten reiken nietigheid in hun hoop de hemel te bewegen wortels zoeken in de kale grond naar water om te leven op hun papier schrijf ik mijn afscheid letters hier gedoopt in inkt van zwarte vennen wil mijn pen niet wennen aan de voetangels en klemmen van de vele jagers in dit bos zij hoofdstukken de grote grazers in hun weidelijk complot het goede hout is op veel dieren zijn verdwenen het landschap werd hun strop wil melker 14/01/2017