ik sta hier heel alleen tussen de duinen
en denk nu bij mezelf: "het is wat geks,
zou ik na al die tijd er weer in tuinen?
jouw spel, jij lieve, mooie toverheks"
de nacht was zoel, jouw ogen zwoel, de golven
de sterren en de maan, zij keken mee
hoe ik onder jouw kussen werd bedolven
en ik ging kopje onder in jouw zee
laat me, laat me, laat me
nooit meer alleen
maar na één zomer was toen al jouw liefde
verzwolgen in de golven van de zee
ik sta hier in mijn eentje in de duinen
zie ons weer bijna liggen met zijn twee
en samen door het helmgras lopen struinen
of duiken in de branding van de zee
al heb je mijn vertrouwen dan geschonden
de schil die rond mijn hart zat, losgekrabt
ik zal je niets verwijten, want mijn wonden
zijn door de tijd weer aardig opgelapt
laat me, laat me, laat me
nooit meer alleen
maar na één zomer was toen al jouw liefde
verzwolgen in de golven van de zee