Ze moeten me niet
niemand niet …
geen enkele mens …
Ik zie het aan hun blik
ik hoor het in hun stem …
ze denken:
“daar gaan wij niet mee praten”
ik hoor het van ver aankomen …
Als ik bij mensen ga staan …
zwijg ik …
ik durf niet praten …
en de personen …
praten ook niet tegen mij …
Ik wou …
dat ik toch anders was geboren …
anders was gemaakt …
dat ik kon praten, uren aan één stuk
zoiets
dat bracht mij echt geluk …
want mensen moeten me nu niet hebben …
ze vinden me raar en slecht …
omdat mijn spraak op slot zit
eenmaal ik bij hen ben …
ze willen me niet kennen
leren kennen …
ze willen het liefst
zo ver bij mij vandaan …
ik weet het …
want zo
staren de mensen mij aan …
(het is een beetje zwart/wit geschreven, had gewoon een slechte dag)
is het mijn gedacht, of worden er veel minder gedichten ingestuurd de laatste weken/maanden?
is gedichten-freaks aan het "uitsterven"?