Ik liep hier in de duinen van Bergen Wist niet welke kant ik op moest gaan Dus ik liep maar Toen ik de weg kwijt was Voelde ik me even alleen Voelde de wind in mijn rug Deed jij dat? Het voelde alsof je bij me was Alsof je me iets wilde vertellen Want je zou mij nooit te lang laten dwalen Altijd als ik het echt nodig heb kom je me halen Het voelde fijn Voordat ik het wist vond ik de weg terug Ook al kwam ik heel ergens anders uit Was de weg terug des te verassend Zag stukken die ik nog niet eerder had gezien Opeens liep ik rechtop en vol vertrouwen Voelde me gesterkt en gehoord Ook al was je maar je briesje Blies je me vooruit Voelde een hart vol mededogen Plots was daar een lach op mijn gezicht Ik weet nu dat je kan lopen en lopen En kan hopen en nog meer hopen Maar dat hoeft niet Alles wat je moet vinden Vindt jou vanzelf Ik zette mezelf open toen het kwam Toen jij kwam Al ben je er dan niet fysiek Ik voel je en bedank je Dat je me toelaat Voorheen begon ik dezelfde weg Maar verdwaalde ik in een web van negativiteit Toen was er niets wat me vooruit blies de juiste kant op Soms komt het terug en brengt het me verder van huis Dan ga ik terug naar de duinen van Bergen Waar mijn lot mijn gedachtes bepaalt Waar mijn gedachtes komen tot een slot In het lot