Vreemd.
Wij spreken over
lijdensweken
weten veelal niet wat lijden is
vasten is uit
stilte verloren
voor ’t eigen ik een sterk gemis.
Vreemd dat wij
die verhalen kennend
toch blijven hangen in ’t gewoon
ontkoppeld aan
lijdensgedachten
door gaan op de gewone toon.
Is het wel haalbaar
in te stappen
in dat wat vroeger is geschied
teveel gehoord
te veel besproken
valt ’t in het druk te niet ?
Toch ligt juist
in dit leed verankerd
de overgang van duister naar Licht
verrijzing uit de dood
naar ’t leven
dat ons hier in is toegedicht.
Vreemd dat wij
’t meest waardevolle laten
voor wat het is , tot aan ’t moment
dat wij het lijden
zelf beleven
en dan is Christus plots present.
Heer wilt U mij
niet doen vervreemden
van wat aan ’t kruis eens is gebeurd
dat U er hing voor
mijn problemen
dat U die toen wit hebt gekleurd.
th.