hun allerlaatste trein ik heb ervoor gebeden wat dagen geleden een zonnetje op mijn begrafenis maar er schijnt niets op mijn benen nu ik hier lig ik ben afgelegd wordt dadelijk afgedekt met ieders bloem naar keuze stil zullen zij langs mij gaan ik ken ze allemaal door over te gaan heb ik tal van inzichten verworven eenieder heeft wel iets in de diepte van zijn hart verborgen dat het daglicht niet mag zien ondanks hun volwassenheid zijn het de kinderen gods gebleven maar hun speelse vroomheid doet bij mij toch wel de ogen even open ik laat ze nu los met een lach want wie had ooit gedacht dat ik hun stappenteller zou zijn of de claxon van hun allerlaatste trein wil melker 28/01/2019