Onder een open sterrenhemel
twee twinkelende ogen
op een gespreid wit tapijt
naar elkaar toe gezogen
zachte woorden van
lippen die langzaam naderen
het bloed schiet
onwillekeurig door de aderen
dansend over een schuine afgrond
lichamen huiveren
zwakke regendruppels
die een interne wereld zuiveren
angsten overwonnen en verdreven
op de hoogste berg van Nederland
hebben wij een herinnering geschreven
met spontaniteit en een brede glimlach
helen verborgen wonden
terwijl vingertoppen elkaar raken
de weg naar het hart gevonden
na alle kersen, brownies en toast
is het nog lang niet klaar
de liefde die we niet voor onszelf voelen
voelen we wel voor elkaar
wat nog te zeggen
wat nog te vragen
jij hebt een hole in one geslagen!