Ik ben een meisje die zich richt naar boven,
zodat alle pijn zich in 1 keer kan doven.
Ik heb zoveel dingen gedaan,
elke ochtend word ik wakker met een traan.
Mijn pijn kan ik niet meer aan iemand kwijt,
het is gewoon geen mogelijkheid.
Iedereen snapt me niet,
kom op het is maar liefdesverdriet!!.
Nee dat is het niet,
het is allemaal opgekropt verdriet.
Ik weet niet hoe ik verder moet,
de pijn heeft een te grote invloed.