de drup van regen
zag de klinkers
glinsteren in het
neonlicht
verdwaald door
koude regen
had haast maar
wist niet meer
waarheen
kwam verder
niemand tegen
hoorde stemmen in
paniek
uit een groezelig
portiek
in passeren werd
gezwegen
voelde hoe de wereld
sloot
kou het bot
verkilde
omdat de dood mij
wilde
zag licht bewegen
in een opklarend
raam
de wenk om niet te
gaan
kwam zo mezelf
weer tegen
in de drup van
regen die
voor mij fataal
had kunnen zijn
wil melker
28/02/2014