De zon.
Net een uur gezeten,
Tranen langs mijn wangen,
Op mijn onderlip gebeten,
In het gemis gevangen.
Muziek in mijn oren,
Starend naar de oranje gekleurde wolken,
De wind die mijn tranen doet dragen,
De woorden die mijn aan mijn ziel doen knagen.
Gelukkig ben ik niet meer,
Ik lach wel maar t is schijn,
Alles doet me zeer,
Achter het masker zo klein.
Een joker face,
Verbergen de tranen.
Maar als ik dan mijn tekening lees,
Laat ik mijn tranen varen.
Kijk ik naar boven,
Naar de sterren die naar mij roepen,
Als ik terug denk moet ik er aan geloven,
Het gemis belemmerd mij het meest.
Denkend het komt hier door,
Daardoor,
Dit, dat, zo,
Maar het gemis is de grootste flow.
Mijn dans verteld me mijn gevoel,
De tekeningen illustratoren het,
De muziek bereik zijn doel,
De dromen vertellen de verlangens in bed.
Verlangens die nooit weg zijn gegaan,
Het verdriet dat de hersen laat tollen,
Het gemis dat mij achter geluk aan laat hollen,
Als een bloem te veel aan water,
Slap hangend, mis hij de warmte van de zon