Ik moet het doen
Ik had moeten openbloeien
de zon voelen,
genieten van de warmte.
De liefde grijpen.
Mijn angsten verdrijven.
De grond onder mijn voeten voelen,
maar dit alles was er niet meer.
Weggevoerd langs onbekende wegen,
waar ik met een kompas niet kon komen.
Gesluierd in een zwart gat,
begraven onder onbegrip.
Het stof verstikte mij,
de adem werd mij ontzegt.
Ik trok aan de noodrem.
Het levensritme begon weer aan zijn normale tred.
Het bewoog op de gekende wegen.
Het werd weer helder,
ik had teveel gezwegen.
Claire Vanfleteren ©