Soms overdag op stille uurtjes ga ik gedichten lezen dan weer met een lach dan met een traan Soms ook met mijn wenkbrauwen zo hoog op getrokken dat ze bijna achter op mijn koppetje staan Veelal met bewondering lees ik schrijvers talent en doe ook inspiratie op elk woord elke zin is immers al eens geschreven of gesproken zo lief ik Amsterdam de stad van Ramses de stad van Mobar en vrouwe Fortuna de stad waar onze Abel met zijn woonbootje aan de gracht gemeerd ligt de stad waar ik eens liep met stroken rok en bloemen in mijn haar de stad waar ik een veiligheidspeld nodig had omdat de knoop van mijn broek sprong herinneringen, inspiratie, een fijn gevoel van saamhorigheid mensen die net als ik van het geschreven woord houden daarom ben ik ook op gedichtenfreaks ik vertoef hier graag