Het is vanzelfsprekend
slapen op de buik, borelingwee
om het geraas te verstommen
dag en donker voel je ergens
nee, niet hier, maar sluit ogen
tegen kerven, volzon en woord
hou handen boven een oud sprei
vliegen zullen ze als witte duiven
landen in groeiende schoot
gooi woord granaat, stilte suist
tot donker in lichte keuken staat
armenslangen slungelig omarmen
de oefening in hoop, groene maretak
ineens tegenover een mens staat
en je vraagt waar de grap, wat echt is
groen geluk iets plukt van betekenis
een scheve glimlach zakt zachter
of vuurdraak die verhult ontsnapt
voor vrede, 't schreeuwen. elk miswoord
afgekapt voor 't bevrijde - niemand verhoed het-
groen wat een eenling in de grond stak
dan slapen vredebloesems alleen genezing
al snapt niemand, we spreken vanzelf
het is vanzelfsprekend.