[ik weet, het is eenvoudig
zich niet te verweren]
mijn woorden liggen als verre eilandjes
in de nevel en in de stenen muur
openen zich middagsbloemen;
de zon laat nu helemaal verstek gaan
vogels komen om te zwijgen
wanneer ik met glanzende inkt
mijn verzen schrijf
die elkaar reeds lang kennen
weet jij nog hoe een wind opsteekt
geur van lenteregen met zich meebrengt
hoe de dag zich om ons heen legt
ons bewaart voor de komende nacht
sunset 05-10-2017