Mijn Oma is op!
Als ik naast haar bed sta
En er voor mij slechts een carcas
Van haar lichaam rust.
En ik ineens aan haar terug moet denken.
Oma gaat nu dood aan kanker.
Een paar jaar geleden was het mijn moeder
En ook die lag er zo gebroken bij.
De dokter vroeg willen jullie voor haar een spuitje...
Of laat je natuur zijn gang maar gaan.
Toen dacht ik nog.. naïef als dat ik was.
Egoestisch, er zijn ook medicijnen tóch?
Maar nu, zo als ik oma zie,
Denk ik, wat lijkt je dochter veel op jou..
Mama wilde niet sterven, mama wilde vechten. Maar oma weet niet beter.
9 maanden voor moeder
9 maanden voor oma.
Rustig is ze nu ook niet..
Ze weet al wat er komen gaat.
Want Oma haar tijd komt tot een eind.
En net als mijn moeder brengen wij haar naar het graf.
Dan komt de meneer van bloemen..
En het mevrouw dat vraagt 'waar hield ze van?
Maar nog belangrijker nog wat kleden wij haar aan?
Oma was pas jarig...
Erg dubbel zo vers voor haar dood.
Ze is niet zo oud geworden..
Ik meen maar een jaar of zeventig.
Moeders was des tijds ook jarig
Er hing ballonen aan het dak.
We moesten het hoe dan ook vieren..
En stierf ze thuis in de woonkamer,
Met de laatste ballon nog boven haar.
Zo triest vlak voor haar sterven gaan heeft ze weinig meer gesproken.
Oma is een prater maar kanker
Maakte haar stil!
Ze zei ik maak soms maar een grapje
Als ze zei ik ben het ziek zijn o zo zat.
Ik wil sterven ik wil gaan. Maar ik geloof Haar niet!
Mijn Oma is op!
En ze vind de reis doodeng
Ik kan haar niet meer troosten..
Ze huilt nu niet eens meer
Mijn moeder sliep enorm veel..
En at er op het laatst ook helemaal niets meer.
Maar ja....
Ik sta hier nu toch.
Oma is echt op!!
Oma gaat kapot
En fluisrert aan de dokter,
Met haar laatste adem.
Laat mij nu maar gaan...
En sterft!