"Tussen het zwijgen door schildert zij mijn dromen blauw"
Soms kan de stilte tussen het schrijven
zingen als een lied op straat,
mij bespringen
wijl de wind mij in de ogen slaat.
De stilte die alles heelt. Het laat me niet los.
Soms kan de stilte tussen het schrijven
pijn doen als een oud mes,
als ruimte
tussen toneel en schijn.
De stilte die niemand ontziet. We willen stijgen.
Soms kan de stilte tussen het schrijven
hemelen tussen mijn ribben,
als een derde long
opzoek naar adem.
De stilte die klopt tussen de slagen.
Even dommelen, even slapen.
De stilte tussen het schrijven.
De stilte. De witte stilte.
De muziek van mijn verhalen.