Vandaag kwam een opwelling
het leek een spontaan en vooral goed idee
een oud dagboek uit de kast te nemen
uit 2003 erin te gaan lezen
maar nee.
Je droomt al over dichte deuren
zo blijven kasten soms liever toe
liefst met een roestige sleutel
verzegeld als een gesloten boek
waar je op veilige afstand naar kunt kijken.
Het lezen bleek geen goed idee
en ook niet spontaan
je deed dit eerder en gelijk
sta je ook in de sterren geschreven
van ik ben en ben zo gebleven
elk moment is nieuw immers?
De persoon die je las
kan onmogelijk zijn wie je was
voor destructie haar loopje gaat nemen
een besluit
de dagboeken gaan er voorgoed uit
je herinnert je toch wel en beter
dan het zwart op wit staat beschreven
hoe je dacht dit leven te leven.
Je neemt ze mee naar strand, ontsteekt de vlam
maakt er een vreugdevuur van
dans erom heen, huil als een wolf
voor mijn part de droom van een ram
als het maar brandt en brandt.