13-01-2018
Diep in gedachten,
altijd twijfels.
Nooit vastberaden,
toch veel geluk,
en lachen.
Wat als ooit,
alles anders wordt.
Wat als ik,
nooit meer zal kunnen lachen.
Nee, niet aan denken.
Maar toch,
wat als.
Nu vouw ik papieren blaadjes,
maak ze sterk om te kunnen dragen.
Want misschien ben ik wel bang,
dat niemand me kan vangen.
Dus vouw ik,
tussen alle liefde door.
Papieren blaadjes,
maak ze sterk,
net als mijn gedachten.
Want tussen het leven door,
vouw ik papieren blaadjes,
maar niemand snapt waarom.
Papieren blaadjes om te vouwen,
Dat wanneer ik val,
maar dan heel diep.
papier-gevouwen vogels,
sterk genoeg zullen zijn.
Om mij te vangen.
Want zo bouwt men muren,
uit angst om beschadigd te raken.
Steentje voor steentje,
tot hij hoog genoeg is.
Dat niemand je pijn kan doen.
Maar wat ik denk,
is dat vouwen van papieren vogels,
je de vrijheid geven.
Om te gaan waar jij het liefste wilt.
Zij zullen zweven en je vinden,
zodat jij niet hoeft te bouwen,
leven zonder muren;
kom maar binnen.
want papiergevouwen vogels,
zullen je vangen.
belooft.