Aan de verkeerde kant van de wereld…
Ik bevond mij aan de rand van de waanzin met de eerste regen
en voelde hoe de wind mijn gedachten vulde met de twijfel
die van over zee kwam.
Met mijn blik gericht op de snelweg van het water
was ik oud geworden nog voor mijn laatste verjaardag.
Wat was hier nu nog werkelijkheid en wat waren dromen?
Ik bleek een attractie te zijn met een spook in mijn hoofd
en een overheersende drang om te blijven zwijgen.
Toch was de redenaar in mij nog niet totaal verloren.
Onwennig schraapte ik mijn keel en spuwde de beladen woorden
die sluimerend lagen te wachten tegen de rede aan.
Het ging over het verstrijken der jaren en de leegte
zodat het zinloze bidden in eenzaamheid wel moest overgaan.
M’n mond was droog en de rekening achteraf gepeperd,
maar van God hierboven kreeg ik vast en zeker uitstel van betaling…
esteban 5 april 2021