thuis was nooit een plek, nooit een zonnig stukje grond met een onderkomen nooit een huis, hutje of kamer nooit de mensen die er woonden en je liefhad, nooit het uitzicht of de horizon die je zag het waren de wolken in je hoofd soms wit, soms wat donker maar horend bij jou het water neemt het leven weg en verdampt en jij wordt stof nu ben je je wolken kwijt zo aangespoeld 03-09-2015