Een bui de zon brak door ze lachte naar de mens wolken achtervolgden de zon gaf zich gewonnen de wolken sloten zich het ergste werd gevreesd zachtjes vielen de eerste druppels je kon er nog tussen lopen dan deed men de sluizen open je zag niets meer voor ogen de druppels sprongen kniehoog namen het stof van de weg mee het was een weer des duivels haartooi ging naar de kelder fijne damesschoenen liepen vol regenwatertonnen waren er best mee ela