stilte het was als vuur wij voelden het alleen de warmte ging ons voorbij er waren geen vlammen wel ongekende emoties niet op een rij maar in chaotische werveling waarbij de een snel de ander verving om gaten te vullen die alles zouden onthullen het was stilte die joeg door ons bestaan het steeds laten gaan van niet te raken zaken waar is de stop die de strop van ons leven weer lucht zal geven in een vrij kunnen spreken met het geluid van breken zullen woorden open gaan hun talen laten weten en voelen we de warmte weer aan wil melker 30/04/2018