Soms kunnen mensen vreselijk zeuren
Niets wat je zegt kan ze dan opbeuren
Mensen die altijd maar klagen
Meestal om negatieve aandacht vragen
Dan probeer je raad te geven
Maar soms denk je: was je maar weggebleven
Je hart zegt: Je mag ze niet negeren
Maar op een gegeven moment kan je dat niet meer deren
Dan denk je: Ze doen maar
Dat lucht op, je bent klaar
Dan op een dag is er één terug, een zeur
Jij krijgt opeens een kleur
Een kleur van kwaadheid
Wanneer is er nu een dag alleen maar gezelligheid
Soms moet je het even kwijt op papier
Dan denk je: Wat is dit toch voor geklier
Hopend dat mensen toch, ondanks alles, eens wat positiever naar het leven gaan kijken
Want er zijn niet veel mensen die dat echt aankunnen of laten blijken.