En zee belooft rust aangeraakt door lucht wervelingen, weids in verstreken vertes is vertelling stilte fluistering de misthoorn verhalen zingen uit tijd en meeuwen het heimwee naar wat ooit, of nooit meer heeft dag, zacht als zee geen nood of notie aan wat ons beweegt golvend ergens aan raakt het warrige zout geneest kristallicht blind glimt zonlicht op weemoedige rimpeling, tot herinnering waar de streep, luchtbrug aan de horizon verschijnt tekent tijdstil schoonheid