Het blad is reeds volgeschreven
En ik blik er even op terug
Plotse gedachtes
Nieuwe dimensies
Mistige gevoelens
Dingen,
Die niemand mag horen
Daarom schrijf ik het
Maar wat ben ik er mee
Vraag ik me soms af
Is dit het bewijs
Dat ik ooit nagedacht heb
Als we er van uit gaan
"Ik denk dus ik besta"
Dan is dit eigenlijk het bewijs geleefd te hebben, toch?
Ik leef
Ik adem
Ik denk
En misschien ben ik dan maar een luis
In het haar van een reus
In het land der titanen
Even onbetekenend als de volgende mier
Die je onbewust plet onder je zware schoenen
Even naamloos als een eendagsvlieg
Tot het moment dat de allerlaatste lezer
Samen met mij
Naar een stralende zonsopgang kijkt
In welk schrijfsel dan ook,
Besta ik
Daarna zal ik vergeten worden
Mijn dromen zullen gestort worden
In de massagraven van alle verloren dromers
Dus neem ik er nu al vrede mee
Want nu is het een bewuste keuze
Een vrije keuze
Vrijheid
Wat er verder gebeuren moet
Gebeurt maar
Kijk, in de verte kan je zelfs de maan nog zien