november, als steeds,
belooft slechts het vage
glijden van dag in nacht
over toppen van bomen
snijden reisliederen mij
door het hart, koud, grijs
nevelen witte sluiers
geen woord spreekt er nog
en zou het licht ook gaan
wie streelt dan mijn hand
over grenzen van tijd;
wie weeft dan de netten
tussen ons, indien niet wij?
sunset 19-11-2014