jullie zijn tegen wil en dank geen liefde alleen maar bakstenen aandelen die geen waardes hebben de beurs krijgt er niet meer kleur van hoe bont moeten we het maken voordat we bedenken dat het bont waarmee we een verbond zijn aangegaan ons liever bont en blauw achter laat de Aarde als proeftuin voor iets nieuws maar wie komt de oogst ophalen en wie is hier stiekem aan het roven hoeveel is er eigenlijk verdeeld en wat zijn de daarop volgende consequenties hoe lang totdat het laatste greintje wil mijn dankbare hoofd verlaat en mij werkelijk achterlaat met mijn zwaarste pijnen die mijn lichaam en geest heeft moeten doorstaan de afgelopen dertig jaar en die zijn weerslag had op alles wat het leven te bieden heeft want het was mijn aandoening die de naties in hun greep leek te hebben terwijl mijn hart zachtjes iets anders zong want tegen wil en dank hebben ze mij eronder door proberen te laten gaan want geschreven stond het dat zijn wonden gevoeld zouden worden over de naties als een baksteen om mijn nek werd mijn leven op het spel gezet voor meer macht in het universum voor de witteboorden type avonturisten die zich niet aan de regels houden