werd de ogen geopend er waren weer edelstenen gestrooid op het pad dat ik liep ik was verblind maar het kind in mij werd de ogen geopend het kraaide en graaide naar het onverwachte plezier speelde met licht van de zon en kleuren uit het scheppingsgebeuren ik bleef stil door de schat die tweedeling bracht besefte op tijd mijn ongelijk voelde me rijk met de uitgelatenheid van het kind in mezelf proefde geluk in de vroege ochtenddauw mijn dag kon niet meer stuk wil melker 01/09/2015