De warmte verstikt mij
Als een wollen deken glijd ze door mijn hand
Helder nadenken lukt mij niet meer
Ik moet overleven
Mijn herinneringen vormend
Daar ver weg
in dat goudgele zand
Mijn ogen hebben gezien
waardoor ze zijn verblind
Mijn oren hebben gehoord
waardoor ze zijn gesloten
Mijn stem heeft geschreeuwd
waardoor ze in stilte is achtergebleven
mijn ziel heeft verlangd
naar mijn dagen als kind
Niemand haalde mij daar weg
Ik moest doorgaan
voor dat grotere doel
Ik zag dood, verdriet en wanhoop om mij heen
maar ik moest overleven
en zo verdoofde mijn gevoel
Ik heb verloren wat mij dierbaar was
maar ik draag hem met mij mee
In mijn herinnering voer ik gesprekken
vind ik steun en begrip
krijg ik die schouder die ik zo hard nodig heb
In mijn herinnering
zijn we nog met zijn twee
Gehavend kwam ik terug
mijn taak volbracht
het werk was gedaan
door de geur van het verleden achtervolgt
Ik was op de vlucht
maar ze liet me niet gaan
Dat verleden blijft maar prikken
in mijn hart en in mijn hoofd
Mijn gedachten krijg ik niet geordend
Mijn gevoelens zijn verdwaald
en ergens onderweg
ben ik vergeten hoe dat alles
naar mijn eigen woorden kan worden vertaald
Zo woed er dus nog dagelijks een gevecht
ik ben thuis maar nog steeds niet vrij
ik heb gevochten in een oorlog
ik ben weer thuis
maar als ik in de spiegel kijk
zie ik die oorlog terug
maar deze keer
woedt de oorlog in mij