er bloeien regenboog rozen achter een open poort van zomer dagen verbonden door een aanraking van licht en door pas gekozen woorden tekent verlangen in ongekende schoonheid zo voelend heel even als eindeloos de zee baart leven in breekbare sluiers met herinnering verweven soms stilmakend zoals een wolk die langs de hemel drijft en een wereld in golven van bloemen laat ontstaan een spiegel raam zoals een zonnestraal dit verder ontstaan zo helder omschrijft ik heb jouw voetspoor in het zand gevoeld de reizen de vele wegen nog voor ik jouw naam kende in het hart ontstaat liefde door samen zijn bloeit teklens opnieuw beleven en daarin schuilt een diepere zin die langzaam ontsluierd in stille bloei met tederheid