24-04-2013
Ik ben zo boos
Je hebt geen idee
Ik heb zoveel verdriet
Maar ik kan er niks mee
Even was het rustig in je hoofd
Maar nu zijn ze er weer
Je wordt wakker in de nacht
Je ziet ze iedere keer
Witte , rode, rare vormen
Ze maken je angstig en bang
Ze maken geluiden, zuchten, en zwijgen
Komen uit de ramen en uit het behang
Je ziet en hoort ze
En het is geen fantasie
Ik kan je niet helpen mijn schat
Het is mijn machteloosheid
Mijn onvermogen, en verdriet
Maar zeer zeker mijn liefde voor jou
Die ervoor zorgt dat ik er altijd ben voor jou
Laat de spoken maar spoken,
Laat de geesten maar feesten
Jou zullen ze niet krijgen
Want jij bent ons bijzonder manneke.
En beschermen zal ik je met mijn leven.