nostalgie naar de buiten
steden houden eenvoudig niet op
net als voorbije zomers, al meen jij dat
je dan toch reeds herfst kunt ruiken
in een vochtigheid en, later op de dag
ook het stof van gemaaide velden
- zelfs duiven fladderen lusteloos
[de grootte van steden bereken je
's avond aan de hand van verlichte ramen
en aan de verstopte kruispunten in de spits]
de huizen willen simpelweg niet ophouden
net als de laatste winter, ook al denk jij
al lente te voelen, het ontwaken te zien
van bomen en struiken en te luisteren
naar het praten met elkaar op terrasjes
en in parken het langzaam zichtbaar worden
van wandelende paartjes over tapijten
van ontwakend geel, paars en blauw
sunset 24-03-2015