als een ontluikende knop zo broos zo teer zo frêle doch vol leven tintelend van vreugd de blaadjes ontvouwen door doorns beschut de roos bloeiend als het volle leven badend in zomerzon dwarrelend in de wind valt in de herfst elk rozenblaadje als een glimlach van Moeder Aarde neer op vruchtbare bodem en keer op keer seizoen na seizoen is ze er weer