Hoe ver kon je zingen, vliegen
en dan dood gaan,
op zoek naar een toevlucht,
zo niet op de aarde,
misschien ergens,
op een plek
tussen de hemel en
aarde.
Hoe aarzelend en breekbaar
heb je jouw geluk gegrepen,
zo niet in dit leven,
hierna met rust.
Soms was je hart in dienst
van je hoofd,
en soms je hoofd
in dienst van je hart,
de verte riep jou op,
de solitaire momenten
zongen.
Wie had gelijk in deze wereld,
de rationele zielen,
of de gevoelige mensen?
maart 2014