zonder franjes bijna fluisterend hoorde ik zacht stilte spreken een vreemde stem die ik toch ergens uit verleden kende hij intoneerde met bekende klank dat schiep een band ik voelde hoe hij mijn herinneringen vluchtig passeerde probeerde de echte waarheden zonder franjes te etaleren ik wist het zwarte gat dat ik altijd verborgen had omdat ik de diepte niet kon bereiken zonder zelf te bezwijken zijn woorden werden spoken die ik gelukkig dit keer niet heb gesproken wil melker 02/10/2017