Donker blauwtje Een gedicht van een jonker zag het licht in het donker bij volle maan achter een wolk zag ze hem staan met zijn dolk de jonge ridder schreef de vrouw ik ben je aanbidder kom toch gauw ze zag hem staan maar liep weg hij was aangedaan zonder uitleg sprong op zijn paard en reed heen trok aan zijn baard en de maan scheen