Zielepijn
wat ik zo mis in 't aardedonker
van lange nachten zonder maan
dat zijn de alledaagse kleuren
in 't duister van hun glans ontdaan
zo af en toe vergroot een schaduw
van blauwbaard die zijn kleur vertoont
zijn silhouet dwingt wrede eisen
terwijl hij alle angsten hoont
het zeurend knagen van de harten
raakt hen die 't offer moesten zijn
het blauw en zwart in 't duister tarten
trotseert hun nacht in zielepijn
kan ik de wonden nog verpachten
door kleurenpracht en regenboog
vitaal en opgeruimd verzachten
zo'n coloriet dept tranen droog