Je vroeg mij, om eens niet te rijmen, een woord wat zo leuk zou klinken, gewoon voorbij te laten gaan.
Oke, het is wel moeilijk, en....................., oeps, daar ging het al bijna weer mis.
Ik bedoel.................., gaan, bestaan, maan, daan, waan, en zo kan ik nog wel even door.....................oje!
Dus geen mooie klinkende zinnen, maar gewoon blijven zitten aan de kant van de weg, of op een bank in het park.
En huilen, huilen om alles wat er mis is gegaan, en lachen,lachen, om eigenlijk hetzelfde.
Gisteren werd ik 53 jaar, meer jaren achter, dan voor de boeg.
En sorry, maar ik kan het even niet laten,in het besef, dat ik waarschijnlijk, tot mijn dood, zo verder zwoeg.