Alleen. Zoveel jaar te samen Opgetrokken Opeens dat afgebroken geluk Je staat alleen Verstild verslagen Resterende tijd plots onder druk. Er is voelbare dankbaarheid Voor ’t al dat is geschonken Herinneringen wellen daag’lijks op Rijk in de troost Van warme jaren die deels verlossen van getob. Toch blijft de stoel Van hem of haar Voor immer leeg, is samenspraak verbroken gedachten flitsen heen en weer Waaruit veel dromen zijn ontloken. Iedere dag ervaar ik Jouw afwezigheid toch haak je in mijn dagelijkse leven deel ik de uren met jou saam vol dankbaarheid om wat jij hebt gegeven. th