You…
Dit is het einde, dit nijgt naar verval,
de mens verliest, de schrijver gaf zich bloot!
Nu rest mij slechts nog jouw genade
jouw vergeving na de leugen.
De muze negeert, huilt bittere tranen,
de schrijver stil, sterft een eenzame dood!
Gebroken in de knop durf ik niets meer te vragen
toon enkel maar berouw en spijt.
Het afscheid voelt zwaar en wanhopig,
toch mag ik hier niet meer aanwezig zijn.
Als schrijver werd ik door jou ontmaskert
en voelt het winter in de achterblijvende pijn…
esteban 24 Mei 2014