herken jij dat bankje nog
dat wij toentertijd bezaten
tot laat in de avond
wachtend op de maan
die voorbij de wolken kwam?
innig omstrengeld
veertig jaar later mokte jij
naar huis te willen
omdat jij de maan zat was
wij niet de eerste waren
die erop landde?
halverwege de herfst
dook je vroeg het bed in
met jouw ijs kouwe voeten
mij treiterde, warm me effies op
mij liet je links liggen
toen ik hetzelfde zei !
© Laurens Windig