adem warmte in woorden ik heb gewikt en gewogen kijkend van beneden naar boven nog maskeer ik mijn onzekerheid adem warmte in woorden die niemand wil horen kleur zinnen die ego’s nooit zullen beminnen ondanks hun bekende edelmoedigheid heb vaak op op lange tenen getrapt in het spoor bijster zijn maar zonder opzettelijk venijn open treed ik naar buiten misschien beslagen ruiten hoop op lieve ontvankelijkheid zelfs met mijn tikkeltje eigengereid wil melker 30/04/2016