Drieluik...
’s morgens…
De ochtend bestaat uit levendige dingen,
geen slappe koffie op een vreemde plaats.
Soms wordt de wekker stil gezwegen,
blijven we nog een uurtje of zo in bed.
Ik geur het brood en klamp me vast
aan gelukzalige momenten.
Het is nog vroeg, de lichten blijven branden
toch schijnt de zon al daarbuiten.
‘s middags...
We fietsen op de dijk,
de voetgangers zonder een valhelm
lopen verloren tussen de regendruppels.
De haren hangen sluiks voor hun gezichten.
Jouw ogen lachen hen vierkant uit,
ik kan je nu niet volgen,
maar omdat het al later is dan vorige week
eten we straks wel weer buitenshuis.
’s avonds…
Als ik mocht kiezen
tussen jou en alle andere,
dan neem ik de vrouw
die uitgesproken rijmt
op verlangende heimwee.
Er wachten tiental berichten
in de rij van jouw gedachten,
maar straks lees jij alleen
de woorden die ik neer schreef.
Slaap wel mijn liefste…
esteban 5 november 2021