Als ik even,
even niet meer kan..
Als de kleuren stilaan zacht vervagen,
en alles in mij toont meer grijs,
wil jij ons dan,
in jou verder dragen?
Zie jij hoop,
in onze reis?
Als het duister,
zich in onze stappen mengt,
en mijn echo slechts,
jouw pad verlengt,
ga je dan opzij?
Of ben je er, voor mij..?
Luister,
luister goed..
Hoor de zee, die zo vervaarlijk brult.
Waar ze eens, in sluiers,
van volmaaktheid was gehuld.
Er is geen branding,
zonder kust.
Geen storm die, zonder kern,
van een stilte rust.
Voel je vrij..
Vrij, om zelf te kiezen.
Vrij.., om meer te zijn.
En wees er dan,
zoals je bent.
Vrij..
Voor jou,
en, mogelijk,
voor mij..
-