Hoor de klokken galmen.
Voel hoe alles resoneert,
hoe een boom zich mengt met psalmen,
wat de kerst mis ons steeds leert.
Vrede,
wederzijds begrip.
Traag stroomt de mensenmassa.
Als een golf die zichzelf leegt,
langs de fel verlichte ramen,
wordt de kribbe nog een lichtjesfeest.
Ik loop op asfalt,
maar krijg geen vaste grip,
op de onderhuids geplaatste,
sfeer kasseien,
krijgt zelfs Dickens,
geen respijt.
Om een sprookje,
zo te maken,
dat de voorspoed,
ook als vrede,
hier gedijt..
-