de verre blik ik heb de lijnen zien lopen tot aan de horizon waar zij samen verdwijnen er was geen ander perspectief het transparante random bestond toen nog niet al generaties lang hadden zij de verre blik in het zien van gods oneindigheid tot hun wereldbeeld van rechtschapen zijn en onvoorwaardelijke trouw in korte tijd schiftte twijfels sijpelen langs fundamenten normen en waarden verdwijnen diep in de aarde nog kijken zij de lijnen rechter dan de heer maar ook knoesten en stronken geloven al niet meer wil melker 04/11/2016