Genoeg.
________________________
In een verdonkerde wereld, schaduw ik rond.
Verlucht de ruimte,
want ik voel me verstikt.
Laat me, ik ben verdord, verlept, verrot.
Verdwaald.
Te vaak bedot door velen,
als liggen op zacht bosmos.
De geurende grond, is een zachtheid die mij streelde en plots irriteerde.
Want ik werd bedot door het mos, het heeft gisteren geregend.
Waar ik nu wacht, doodstil.
In geïllusioneerde eenzaamheid.
Laat me.
________________________
Anthony Willems